رَباه ..
تَعَلمُ بِحزنٍ أَلـمَّ بِيْ ..
وَ بِـ هَمٍ أُكَابِده ..وَ بِجرحٍ أُحَاولُ أَنْ أَتنَاسَاه ..
فَهبْ لِيْ مِنْ لَدنكَ رَحمةً تَغشَانِي ..
وَأَمْنُنْ علَيَّ بوَاقعٍ يُصبحُ أَجمَلَ مِنْ أَجملِ أُمنِيَاتِيْ ..
حَتَى لَو كَانَ بَعيداً عَنهُم فـَ بقُربِكَ أُنسِي ..
و لَعليَّ حِينَ تُبَاعد بَينِي وَ بَينَهمْ الأَيام وَ المسَافاتْ ..
أَستَطيع أَنْ أَنام دُونَما جَبَروتِ مُسكنٍ ..
أَوْ قُوةِ دَواءْ..!
حنان الرشيدي